.jpg)
تاریخ درمانی این گیاه به دو هزار سال پیش بر می گردد و در منابع یونانی از آن به عنوان یک داروی محافظت کننده کبدی نام برد ه اند. «کول پیپر» اولین گیاه شناس دارویی در انگلستان، این گیاه را برای دفع انسداد کبد و طحال و درمان زردی مفید می داند. در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، از دانه گیاه برای درمان وریدهای واریسی ناشی از احتقان کبد و طحال، التهاب لوزالمعده و سنگ کیسه صفرا استفاده می کردند. هم اکنون اداره دارو و غذای آلمان این گیاه دارویی را جهت اختلالات گوارشی، مسمومیت و سیروز کبدی و به عنوان یک مکمل دارویی در درمان التهاب کبدی پیشنهاد نموده است.
این گیاه با نام علمی Silybum marianum عضوی از خانواده کاسنی (Asteraceae) است و در عربی، انگلیسی و فرانسوی به ترتیب عکوب، Milk thistle و Silybe نامیده میشود. خار مریم گیاهی است یک تا دو ساله با ساقهای 125- 35 سانتیمتری که در تمام مناطق شمالی، غرب و جنوب ایران میروید. خار مریم، گیاهی خاردار با گلبرگهای بنفشی است که رگههای سفید دارند و برگهای آن سبز تیره و به شکل پَر با حاشیههای پوشیده از خار است.
دانه خار مریم، دارای تقریباً ۴ تا ۶ درصد سیلیمارین و عصاره این گیاه حاوی ۶۵–۸۰ درصد سیلیمارین و ۲۰ تا ۳۵ درصد اسید چرب میباشند. سیلیمارین این گیاه دارای هفت نوع فلاونولیگنان (سیلیبین نوعA، سیلیبین نوعB، ایزوسلیبین نوعA، ایزوسلیبین نوعB، سیلیکریستین، ایزوسلیکریستین و سیلیدیانین) و یک تاکسیفولین (زردینه یا رنگ ساز زرد) میباشد.
گیاه خار مریم دارای خواص درمانی بسیار زیادی است که در ادامه با برخی از خواص درمانی این داروی گیاهی آشنا خواهید شد: