ویتامین E، یکی از ویتامینهای محلول در چربی است. این ویتامین خاصیت آنتیاکسیدانی دارد و از بافتهای بدن در مقابل اثرات مخرب رادیکال آزاد برخی از ترکیبهای شیمیایی محافظت میکند. در گیاهان و بیشتر در دانهها و مغزهای روغنی یافت میشود. ویتامین ای برای نخستین بار در سال ۱۹۲۰ میلادی کشف شد و سپس در سال) ۱۹۳۶ میلادی) از جوانه گندم جدا گردید و آلفا-توکوفرول نام گرفت. این نام از کلمه یونانی TOKOS به معنی «تولد کودک» و کلمهٔ PHEREIM به معنی دنیا آوردن گرفته شدهاست و OL برای نشان دادن ساختار الکلی آن است. بعدها دو گونه دیگر به نام بتا-توکوفرول و گاما-توکوفرول کشف شدند که اثرشان نسبت به آلفا-توکوفرول کمتر بود. این ویتامین در لایه چربی دیواره سلول و داخل سلول قرار میگیرد و از تخریب دیواره سلول جلوگیری میکند. همچنین ویتامین ای یک نام برای گروهی از مولکولها است که اثراتی شبیه آلفا توکوفرول را دارند.
کمبود ویتامین E بسیار نادر است و تقریبا هرگز ناشی از تغذیهی ناصحیح نیست. شرایط خاصی وجود دارد که ممکن است منجر به کمبود ویتامین E شود. یک نوزاد نارس که با وزن کمتر از ۱.۵ کیلوگرم متولد شده باشد، در معرض خطر کمبود ویتامین E است. افراد مبتلا به سوءجذب چربی، که مسئلهی شایعی در میان کسانی است که درگیر» بیماری های التهابی روده« هستند، ممکن است دچار کمبود ویتامین E شوند. افرادی که با سطح چربی تغذیهشان دچار مشکل هستند نیز در معرض خطر کمبود ویتامین ای قرار دارند. زیرا چربی برای جذب ویتامین E مورد نیاز است. این موضوع شامل همهی افرادی میشود که » فیبروز سیستیک « در آنها تشخیص داده شده است، تحت جراحی »بای پس معده « کوچک کردن معده قرار گرفتهاند یا افرادی که مشکلات سوءجذب، مانند »بیماری کرون«، بیماری های کبد یا نارسایی پانکراس دارند.
عوارض کمبود ویتامین E به شرح زیر است:
فواید ویتامین E را در ادامه مطالعه خواهید کرد:
منابع ویتامین E عبارتند از: تخمه آفتاب گردان، بادام، فندق، انبه، آووکادو، کدو حلوایی، کلم بروکلی، اسفناج، کیوی، گوجه فرنگی.
مقدار توصیه شدهی روزانهی ویتامین E به شرح زیر است: